خلوتم

       تنهاییم

                   گریه هایم را مخواه

                    این سکوت و خلوتم را

                                                 غصه هایم را مخواه

قصه هایم مال تو

                         دستهایم مال تو

  هرچه از شادی و شور اشتیاق در چشم دارم مال تو

                              هق هق بی انتهای جمعه را اما مخاه

 «غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند...

برای تعجیل در فرج آقا امام زمان صلوات

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
زسمت مشرق جغرافیای عرفانی
دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی
کسی که سبزتر از هزار بار بهار
کسی شگفت کسی آن چنان که می دانی

یا صاحب الزمان ادرکنی

قوچی جلوی آیینه‌ای ایستاده بود و عکس خود را در آن می‌دید و هر چه جلو و عقب می‌رفت می‌دید آن قوچ مقابل هم همان کار را می‌کند. قوچ به قوچ مقابلش شاخش را نشان داد و دید که او هم شاخ خود را به او نشان می‌دهد. آخر الامر با شاخ خود به قوچ مقابل حمله کرد و به آیینه برخورد و شکست و فهمید که با خودش دعوا می‌کرده است. مومن آیینه مومن است. اگر دیدی دیگری به تو حمله می‌کند در واقع خودت هستی که در آیینه وجود او نمودار شده‌ای. با آیینه جنگیدن بی‌معناست خودت را اصلاح کن.

نقش تو چون آیینه نبود راست

خود شکن آیینه شکستن خطاست

*****

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ عَلَیْکُمْ أَنفُسَکُمْ لاَ یَضُرُّکُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ إِلَى اللّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! مراقب خودتان باشید، وقتى که شما هدایت یافتید، بیراهه رفتن دیگران به شما زیان نمى‏رساند. بازگشت همه شما به سوى خداست و از آنچه مى‏کرده‏اید آگاهتان مى‏سازد.